Kan ik iets voor je betekenen?Dag lieve Reader, De wereld raast door. Deadlines, afspraken, zorg voor anderen… en ergens daarbinnen ben jij. Vaak met weinig tijd voor jezelf. Misschien herken je dat gevoel van rennen zonder echt stil te staan bij wat jij nodig hebt of waar je naar verlangt. Toch weet je: er is meer. Een zachtere manier van leven. Ruimte om te ademen, jezelf te horen en te kiezen wat écht klopt. Die ruimte wil ik samen met jou creëren. Soms betekent dat een avond helemaal voor jezelf. Soms een jaar lang samen op pad, om vanuit diepe verbinding stappen te zetten richting wat jij echt wil. Voel jij dat het tijd is om jezelf weer op de eerste plaats te zetten? Dan nodig ik je graag uit, op twee verschillende manieren: Wat je ook kiest: wees welkom. En weet dat je me altijd mag contacteren voor een vrijblijvend gesprek. Zo kunnen we samen bepalen wat bij jou past. Liefs, Op de hoogte blijven van Wildflowers (vroeger In Essentie)? Dat kan via de nieuwsbrief of instagram www.wildflowerscommunity.be |
Wildflowers Nieuwsbrief Wat als je het wél durft? Dag lieve Reader, Wat als je écht zou gaan voor wat je wilt, in plaats van te twijfelen of te luisteren naar wat anderen ervan denken? Dat is precies wat de vrouwen deden die deelnamen aan Dare to Bloom. En kijk wat er gebeurde: L. stopte met het eisen van perfectie en gunde zichzelf de groei om te zingen voor publiek. Nu treedt ze op én organiseert ze jamsessies in een populair café, waarin ze zelf meespeelt. I. zette de stap om als coach te...
Wildflowers Nieuwsbrief Woorden weeral ingeslikt... Lieve Reader, Stel je voor: je zit in een teamvergadering. Er komt een punt op tafel waar jij een waardevolle mening over hebt. Je voelt je hart sneller slaan, je woorden vormen zich al… maar je zegt niets. Iets in jou fluistert dat het misschien niet sterk genoeg klinkt. Dat anderen het beter weten. Dat je beter zwijgt. En dus slik je je stem in. Alweer.Je verlaat de vergadering met dat knagende gevoel: ik had iets te zeggen, maar ik heb...
Wildflowers Nieuwsbrief Je hoeft niets te forceren. Je mag je laten dragen. Dag Reader, We zijn niet gemaakt om het alleen te doen. Niet als mens, niet als ziel, niet als vrouw. We denken soms dat het moet. Dat pas als we het zelf dragen, het echt van waarde is. Maar dat is een oude leugen. Een leugen van afgescheidenheid. De waarheid is: we worden altijd gedragen. Door mensen die ons zien - als we durven tonen waar we zijn. Door een gemeenschap die als bedding kan dienen - als we toelaten...