Lieve Reader, Wanneer je dit leest, ben ik even ver weg van al wat moet. Geen agenda, geen ruis. Enkel stilte, bomen, adem. Mijn vrouw en ik verblijven een paar dagen in een tiny house midden in het bos. We vertragen. We luisteren. Naar elkaar. Naar onszelf. Voor mij is dit geen luxe, maar noodzaak. En toch… diep vanbinnen weet je het wel. Voor zoveel vrouwen in onze Wildflowers-community is dat een herkenbaar spanningsveld: je wil zo graag trouw zijn aan jezelf, maar je dagen worden gevuld door alles en iedereen rondom jou. Je voelt dat er iets knaagt, iets roept. Maar de stilte om het te horen ontbreekt. Deze dagen in het bos herinneren mij eraan: Daarom stel ik je vandaag één zachte vraag: Misschien is dit een uitnodiging. 🌀 Op maandagavond 2 juni geef ik een gratis online workshop: Stap voor stap breng ik je in contact met die straffe madam in jezelf. Je bent zó welkom. 👉 Schrijf je hier gratis in. Met liefde, Wildflowers 🌸 Blijf je graag op de hoogte van In Essentie? Dat kan via de nieuwsbrief, instagram en facebook. |
Wildflowers Nieuwsbrief Wat als je het wél durft? Dag lieve Reader, Wat als je écht zou gaan voor wat je wilt, in plaats van te twijfelen of te luisteren naar wat anderen ervan denken? Dat is precies wat de vrouwen deden die deelnamen aan Dare to Bloom. En kijk wat er gebeurde: L. stopte met het eisen van perfectie en gunde zichzelf de groei om te zingen voor publiek. Nu treedt ze op én organiseert ze jamsessies in een populair café, waarin ze zelf meespeelt. I. zette de stap om als coach te...
Wildflowers Nieuwsbrief Kan ik iets voor je betekenen? Dag lieve Reader, De wereld raast door. Deadlines, afspraken, zorg voor anderen… en ergens daarbinnen ben jij. Vaak met weinig tijd voor jezelf. Misschien herken je dat gevoel van rennen zonder echt stil te staan bij wat jij nodig hebt of waar je naar verlangt. Toch weet je: er is meer. Een zachtere manier van leven. Ruimte om te ademen, jezelf te horen en te kiezen wat écht klopt. Die ruimte wil ik samen met jou creëren. Soms betekent...
Wildflowers Nieuwsbrief Woorden weeral ingeslikt... Lieve Reader, Stel je voor: je zit in een teamvergadering. Er komt een punt op tafel waar jij een waardevolle mening over hebt. Je voelt je hart sneller slaan, je woorden vormen zich al… maar je zegt niets. Iets in jou fluistert dat het misschien niet sterk genoeg klinkt. Dat anderen het beter weten. Dat je beter zwijgt. En dus slik je je stem in. Alweer.Je verlaat de vergadering met dat knagende gevoel: ik had iets te zeggen, maar ik heb...